قوی ترین کارت گرافیک دنیا

قويترين كارت گرافيك دنيا

بدون شک نام شرکت پر آوازه ی nvidia را شنیده اید و کارت های آن را نیز استفاده کرده اید. این شرکت چندی پیش غول کارت های گرافیکی را به بازار عرضه کرده است. نام این کارت Gefore GTX 295 است. هدف nvidia از معرفی و عرضه ی این کارت رقابت با رقیب خود یعنی Radeon 4870X2 است. 

هر دو غول از نوع دو کارت گرافیک در یک گرافیک هستند. یعنی چی؟ یعنی اینکه دو بورد (Board) که هر کدام خود یک گرافیک می باشد در یک گرافیک استفاده می شود. مثلا Geforce 9800GX2 که از این نوع است از دو Geforce 9800GTX درست شده است.

چندی پیش تستی بین این دو کارت انجام شد که دیدم بد نیست شما هم در جریان باشید.

این تست با مادر بورد Gigabyte X58 و CPU Core i7 7920 و ویندوز Xp Service Pack 3 انجام شد.

 این تست در شرایط یکسان انجام شد و دو کارت در بازی های Crysis و GTA 4 به رقابت پرداختند. بد نیست کمی هم به نتیجه این رقابت نگاهی بندازیم !!

 همان طور که در عکس هم می بینید Gefore GTX 295  به خوبی از رقیبش جلو افتاده است. پس اگر می خواهید Crysis را با آخرین تنظیمات و  Antialiasing و  Antosotropic را نیز روشن کنید پس حتما این کارت را امتحان کنید. اگه ته جیبت چیزی می مونه !! :)

حداقل سرعت Frame کارت Gefore GTX 295 در بازی Crysis حدود ۲۱.۴ هستش اما در Radeon 4870X2 حدود ۱۴.۵ . حد اکثر سرعت Frame در این دو کارت به ترتیب۵۶.۲ و ۵۶ و ۳۹ . و میانگین سرعت این دو کارت در بازی Crysis در  Gefore GTX 295  برابر است با ۴۲.۱ و در Radeon 4870X2 برابر است با ۲۳.۶ .

اما بریم تو بازی GTA 4 که خیلی هم محبوب است و خیلی هم پر فروش.  در این بازی رقابت نزدیکتر بود.

 حداقل سرعت Frame کارت Gefore GTX 295 حدود ۴۵ و در Radeon 4870X2 حدود ۳۵ است. و متوسط سرعت Frame در این دو کارت به ترتیب  ۵۷ و ۵۲ است. می بینید که در این بازی رقابت نزدیکتری بین این دو کارت حاکم بود. اما در پایان کارت Gefore GTX 295 برنده ی این رقابت بود.

همین طور که دیدید در  تست های انجام شده Gefore GTX 295 از Radeon 4870X2 به طور واضح جلو افتاد.

 

Radeon 4870X2

GTX295

 

حالا که فهمیدیم قویترین کارت گرافیک دنیا Geforce GTX 295  است ببینیم مشخصات این گرافیک چیه ...

1. دومین نسل از کارت های گرافیک که 50% کارکرد بیشتری دارد. (هسته ی 65nm)

2. پشتیبانی از DirectX10 & DirectX 11

3. پشتیبانی از CUDA

4. طراحی شده برای نسل دوم PCI Expres  ..a
PCIExpress 2.0

5. دارا بودن موتوری بسیار قوی برای رندر صحنه های بسیار پیچیده  و سنگین Luminex Engine

6. قابلیت Decode فیلم های HD

7. پشتیبانی از حداکثر وضوح تصویر یعنی 2560x1600

بد نیست بدانید که عرض این کارت غول پیکر حدود 111 میلیمتر و طول آن 267 میلیمتر می باشد. پس اگر می خواهید که این کارت را بخرید باید کیس مناسب آن را هم بخرید.

اما خریدن این کارت واقعا گاو نر می خواهد و مرد کهن و البته کیسه ای پر از پول. اگه پول داشتید و خواستید بخرید باید منبع تغذیه ای را انتخاب کنید که دارای یک اتصال گر شش پین و یک اتصال گر هشت پین برای گرافیک باشد.  این کارت بسیار پر مصرف می باشد. حداکثر مصرف این کارت در بار های سنگین 289 وات و حداقل منبع تغذیه مورد نیاز هم 680 وات می باشد. راستی حداکثر دمای این کارت 105 درجه سیلسیوس است که می تونید تخم مرغ را در ان بپزید .... !!!!

يك اتفاق شگرف در دنياي cpu ها

يك اتفاق شگرف در دنياي cpu ها

(پردازنده 80 هسته ای هم آمد)

 
تا به حال عادت داشته ایم که پردازنده های مورد استفاده مان همیشه یک هسته ای باشند . این بدان معناست که این پردازنده ها تنها دارای یک موتور بودند و کل تلاش سازندگان آنها هم متوجه افزایش کارآیی و توانایی همین یک هسته بود.
یکی دو سال پیش دو غول سازنده پردازنده های رایانه ای – اینتل و AMD - از دستیابی به فناوری ساخت پردازنده های دو هسته ای خبر دادند این بدان معناست که دو موتور بر روی یک پردازنده کوچک نصب می شود تا کارآیی آن به نحو چشمگیری افزایش یابد .
ظرف چند ماه اخیر این دو شرکت از احتمال ساخت پردازنده های چهار هسته ای خبر داده اند و از جمله اینتل اعلام کرده که تاسال 2007 پردازنده های چهار هسته ای (Quad-Core ) روانه بازار می کند .
اما چندی قبل اینتل خبری را منتشر کرد که نه تنها AMD رقیب اصیلش را شوکه کرد بلکه تمامی دست اندرکاران عرصه IT را انگشت به دهان نگهداشت . خبر این بود که این شرکت موفق به ساخت نمونه اولیه پردازنده 80 هسته ای شده که می تواند در یک ثانیه یک تریلیون عملیات محاسباتی انجام دهد . ( یک تریلیون معادل یک هزار میلیارد است ) پل اتلینی رئیس اینتل تکه ای از یک ویفر سیلیکونی نسبتاً بزرگ را هفته پیش و در جریان برگزاری همایش Enter developer در سان فرانسیسکو در معرض دید هزاران نفر گذارد . تراشه های نصب شده بر روی این ویفر می توانند تنها در عرض یک ثانیه یک ترابایت اطلاعات ( یعنی یک تریلیون بایت ) را با سرعت تمام جابجا کنند .

اتلینی که از اختراع جدید مهندسان شرکت تحت رهبری خود بسیار هیجان زده به نظر می رسید اظهار امیدواری کرد که کار طراحی این پردازنده پرقدرت ، ظرف 5 سال آینده به اتمام برسد .
اعلام این خبر در همایش یاد شده بسیار اهمیت دارد زیرا اینتل از آن برای آموزش برنامه نویسان خود و اعلام برنامه های کوتاه مدت و درازمدت استفاده می کند . طی سه سال اخیر اینتل از تعداد زیادی از مهندسان سخت افزار دعوت کرده تا با کارکنان اینتل ، آشنا شوند و کلاس هایی را در مورد فنآوری های جدید برای کارمندان اینتل برگزار کنند .
در جریان این همایش ، اینتل خبرهای دیگری را هم اعلام کرد ، از جمله این كه ، عرضه پردازنده های چهار هسته ای خود را جلو انداخته و حداكثر تا ماه نوامبر یعنی حدود دو ماه دیگر ، آن ها را در دسترس علاقمندان قرار می دهد . علاوه بر این اینتل درصدد عرضه پردازنده های جدید فوق العاده سریع دوهسته ای موسوم به core 2 extreme و پردازنده های چهار هسته ای خاصی برای استفاده در رایانه های شخصی است كه همگی آن ها در سه ماهه اول سال 2004 در دسترس خواهند بود .
در همین حال قرار است پردازنده های سرور چهارهسته ای اینتل هم تا ماه نوامبر در دسترس باشند. اتلینی ، رئیس اینتل می گوید: سعی كرده ایم كاری كنیم كه عملكرد این تراشه ها عالی باشد . به ادعای او عملكرد تراشه های چهارهسته ای این شركت، 70درصد بهتر ازتراشه های دوهسته ای آن است . از سوی دیگر گفته می شود كه عملكرد پردازنده های چهارهسته ای سرور اینتل 50درصد بهتر از عملكرد تراشه های دوهسته ای xeon 5100 است كه در ماه ژوئن عرضه شد .
برخی از كارشناسان معتقدند اگر اوضاع همین طور به پیش رود AMD و تراشه های تازه اش مانند Athlon 64 ( برای رایانه های سرور و رومیزی ) و نیز پردازنده های Opteron دیگر حرفی برای گفتن نخواهند داشت. این در حالی بود كه تا چندی قبل AMD به عنوان یك شركت تراشه ساز خلاق كه موی دماغ اینتل شده ، مطرح بود اما حالا اینتل ، خلاق تر از AMD به نظر می رسد.
البته این فرایند در مجموع به نفع دنیای ICT است . با بالا رفتن سرعت پردازش استفاده از امكانات چند رسانه ای به روی رایانه ها و نیز شبكه اینترنت و دیگر شبكه های رایانه ای ، تسهیل خواهد شد .
به نظر می رسد اینتل با ارائه پردازنده های چند هسته ای از این دست و نیز تلاش گسترده ای كه برای گسترش استفاده از فنآوری بی سیم WiMax به عمل می آورد به یكی از ستون های اصلی دنیای ICT مبدل شده است. 

علمي(كامپيوتر)

معرفی CPU جدید اینتل مدل core i 7

Core i7 اولین پردازشگر شرکت اینتل است که مدار کنترلر حافظه را در خود دارد، خاصیتی که پردازشگرهای AMD از زمان athlon 64 دارند. این پردازشگرها مانند core2duo و core2quad بر پایه ی ساختار هسته هستند اما با چندین مورد ارتقا که کیفیت عملکرد را بالاتر می برد(ریز ساختار نهالم). این خانواده ی cpu در سه سوکت متفاوت موجود هستند: LGA1366( ساختار حافظه ی سه کاناله و باس QPI ،( LGA1156( ساختار حافظه ی دو کاناله و کنترلر PCI Express 2.0 و باس DMI) و PGA988 برای لپ تاپ ها با خصوصیاتی مثل LGA1156.

پردازشگرهای اینتل سابق براین از یک کنترلر حافظه ی خارجی استفاده می کردند که بر روی چیپ North Bridge قرار می گرفت(که معروف به هاب کترلر حافظه MCH بود). به این معنا که در CPU ها و مادربورد هایی که از این ساختار استفاده می کردند، این چیپ ست است که تعیین کننده مقدار و نوع حافظه ایست که می توان بروی کامپیوتر نصب کرد. از زمانی که CORE i7 در CPU ها بکار رفت پردازشگر و نه چیپ ست مادربورد تعیین کننده ی نوع تکنولوژی و مقدار حافظه ای شد که می توان بروی سیستم نصب کرد. هرچند مادربورد ممکن است محدودیت هایی را برای مقدار حافظه ی قابل نصب داشته باشد. کنترلر مجتمع حافظه ی Core i7 تنها حافظه های DDR3 را قبول می کند(تا 6/1 ولتاژو با واحدهای حافظه که ولتاژ بیشتری نیاز دارند کار نمی کنند و ممکن است به پردازشگر آسیب برسانند.) سوکت مدل 1366 ساختار سه کاناله جدید را با حافظه های DDR3-800 و 1066 ساپورت می کند در حالیکه سوکت های 1156 و 988 ساختارهای دوکاناله استاندارد و حافظه های DDR3-800 و 1066 و 1333 را ساپورت می کنند.

ساختار سه کاناله جدید در سوکت های 1366 به CPU این امکان را می دهد تا در آن واحد سه واحد حافظه را برای خواندن و یا ذخیره اطلاعات داشته باشد که تعداد بیت های انتقالی در ساعت را از 128 به 192 افزایش می دهد. تئوری ساختار سه کاناله در مقایسه با ساختار دوکاناله 50 درصد به پهنای باند در ساعت می افزاید. به طور مثال حافظه ی DDR3-1066 که دوکاناله هستند حداکثر سرعت اسمی انتقالشان 17 گیگابایت بر ثانیه است اما در حافظه های سه کاناله این مقدار 5/25 گیگابایت در ثانیه است.

پردازشگرهای Core i7 سوکت 1366 از طریق باس جدیدی به نام QPI1 با سیستم ارتباط دارد. این باس با 2.4GHz(4.8 GB/s) در Core i7 و با 3.2GHz(6.4 GB) در Core i7 extreme کار می کند. در سوکت های مدل 1156 و 988 پردازشگرها یک کنترلر PCI Express2.0 هم دارند که کارت گرافیک را مستقیما به CPU متصل می کند که می تواند پهنای باند کاربردی را ارتقا بخشد. این پردازشگرها می توانند یک کارت گرافیک 16X یا دو کارت گرافیک 8X داشته باشند. از آنجا که در این مدل پردازشگرها کنترلر PCI Express 2.0 داخل cpu مجتمع هستند ، اینتل تصمیم گرفته تا یک باس کم سرعت تر به نام DMI2 بکار برد که با 2GB/s کار میکند، تا CPU را به چیپ ست متصل کند. این باس برای اتصال چیپ North Bridge به چیپ south Bridge در چیپ ست قبلی اینتل است. پهنای باند کمتر مساله ای نیست و دلیل اینکه QPI پهنای باند بیشتری دارد به این علت است که CPU را به کترلر PCI Express 2.0 در چیپ North Bridge متصل می کند و به این دلیل که در cpu های سوکت 1156 و 988 این جز داخل CPU است یک باس خارجی با پهنای باند بالا نیاز نیست.

همانند پردازشگرهای AMD ساختار Core i7 هم یک سرعت ساعت پایه دارد که بقیه ساعت ها از آن گرفته می شود. برای تمام مدل ها سرعت ساعت پایه تعریف شده 133MHz است.

این پردازشگرها یک تکنولوژی به نام توربو بوست دارند که یک ویژگی over clocking3 خودکار است. زمانیکه CPU به توان پردازش بالاتری نیاز دارد این ویژگی سرعت ساعت درونی را بالاتر از حد تعریف شده می برد.

دیگر ویژگی جالب Core i7 تکنولوژی هایپر تریدینگ است که دو پردازنده ی منطقی را به طور مساوی به هر یک از هسته ها می دهد. پنابراین از آنجا که Core i7 4 هسته ی واقعی دارد، سیستم کاربردی 8 هسته (ترید) مجزی را می شناسد یعنی 8 پردازنده.

قوی ترین و گران ترین مدل Core i7 مدل Extreme آن است. مهم ترین تفاوتشان افزاینده ی سرعت بدون قفل و سرعت ساعت بالاتر برای پردازش و باس QPI ( فقط سوکت مدل 1366).

مهم ترین ویژگی ها :

Nehalem microarchitecture

*

64 KB L1 cache (32 KB data + 32 KB instruction) per core
*

256 KB L2 cache per core
*

4 MB, 6 MB or 8 MB shared L3 cache memory
*

Dual-core or Quad-core technology
*

Hyper-Threading (HT) technology
*

Socket 1366 or 1156 on desktop models, socket 988 on laptop models
*

QPI bus running at 2.4 GHz (4.8 GB/s) or 3.2 GHz (6.4 GB/s) on socket 1366 models
*

DMI bus (2 GB/s) on socket 1156 and 988 models
*

Integrated memory controller supporting dual-channel architecture (socket 1156 and 988) or triple-channel architecture (socket 1366)
*

Support for DDR3 memories up to 1,066 MHz (socket 1366) or up to 1,333 MHz (socket 1156 and 988)
*

Integrated PCI Express 2.0 controller on socket 1156 and 988 models (one x16 lane or two x8 lanes)
*

Integrated Graphics Adapter on some mobile models
*

Turbo Boost technology
*

Virtualization technology
*

Intel EM64T technology
*

SSE4.2 instruction set
*

AES-NIS instruction set (32-nm models only)
*

Execute Disable Technology
*

Enhanced SpeedStep Technology
*

32 nm or 45 nm manufacturing process

علمي(كامپيوتر)

نحوه تنظيم Slave و Master

شايد شما بعد از نصب يک Optic Drive و يا هارد ديسک جديد به کامپيوترتون متوجه بشين که با وجود قرار گرفتن صحيح کابل IDE در جای خودش، هنوز ويندوز قادر به شناسايی اون نيست. دليل بروز چنين مشکلی تنظيم نبودن صحيح Slave و Master هست. در اينجا من براتون طريقه کامل اين تنظيم رو توضيح می دم:

هر کابل IDE دارای ۳ پورت هست که يکی از اونها به Main Board و دوتای ديگه که نزديک به هم نيز هستن به Optic Drive و هارد ديسک وصل می شن. از اون ۲ پورت باقی مونده، ( پورت اول رو که در ابتدای کابل قرار داره رو بايد به Main Board وصل کنين ) يکی در انتهای کابل قرار داره و ديگری در وسط کابل. يادتون باشه هميشه پورتی که در انتهای کابل قرار داره Master و پورتی که در وسط کابل قرار داره Slave ناميده می شه و هميشه بايد اونها رو در جای مخصوص خودشون قرار بدين. حتماً می پرسين که جای اونها کجاست؟!!

اگه پشت Optic Drive و هارد ديسک کامپيوترتون رو نگاه کنين می بينين که در کنار ورودی کابل IDE سه جفت فلز سوزنی شکل وجود داره که يک جامپر به صورت عمودی روی يک جفت از اونها قرار داره. اگه جامپر روی جفت سمت راست باشه، Optic Drive در حالت Master قرار گرفته و اگه جامپر روی جفت وسط باشه، در حالت Slave می باشه. پس اگه Optic Drive شما روی حالت Master بود، حتماً بايد پورت انتهای کابل IDE رو به اون وصل کنين و اگه در حالت Slave بود بايد پورت ميانی کابل IDE رو به اون وصل کنين. يک مثال ساده براتون ميزنم:

فرض می کنيم در کيس شما CD-ROM در قسمت بالای کيس قرار گرفته و شما اقدام به خريد يک CD.RW نموده ايد و اون رو بر روی کيس و زير CD-ROM قرار داده اين. حالا بايد جامپر CD-ROM رو روی جفت سمت راست يعنی Master قرار بدين و جامپر CD.RW رو که احتمالاً از قبل روی Master تنظيم شده رو جا به جا کرده و روی جفت وسطی قرار بدين. در آخر هم قسمت ميانی کابل IDE رو به CD.RW و قسمت انتهايی اون رو به CD-ROM وصل کنين. حالا ويندوز بدون هيچ مشکلی ۲ درايو شما رو نصب می کنه.

اما برای تنظيم Slave و Master هارد ديسک بايد به نکته ديگه ای توجه کنين. اکثراً بر روی هارد ديسک های IDE ، نقشه قسمت سوزنی شکل کنار ورودی IDE کشيده شده و شما بايد جامپر اون رو از طريق اون نقشه تنظيم کنين. به مثال ديگه ای توجه کنين:

شما می خواهين يک CD-ROM و هارد ديسک رو به وسيله يک کابل IDE به Main Board وصل کنين. در ابتدای کار چون هارد ديسک در قسمت پايين تری از کيس قرار می گيره، طبق نقشه بر روی هارد ديسک جامپر اون رو در حالت Slave و همچنين جامپر CD-ROM رو روی حالت Master قرار بدين. بعد هم قسمت ميانی کابل IDE رو به هارد ديسک و قسمت انتهايی اون رو به CD-ROM وصل کنين.

بهتره که برای هارد ديسک ( برای افزايش سرعت ) از يک IDE مجزا استفاده کنين. اما در مواردی که اين امکان وجود نداره می تونين از تنظيم Slave و Master استفاده کنين.

در ويندوز Optic Drive ی که در حالت Master هست، به صورت اولين درايو بعد از فلاپی و Optic Drive ی که در حالت Slave هست، به صورت دومين درايو بعد از فلاپی نمايش داده می شه.