هفتم فوریه 1294( جمادی الاخری 693 قمری) و دوران حکومت گیخاتون خان مغول حکمران وقت، ایران بمانند چین دارای پول کاغذی (اسکناس) شد که «چاو » نام داشت. حکام مغولی چین( دودمان یوان) از سال 1271 پول کاغذی را در آن کشور رایج کرده بودند زیرا که طلا و نقره موجود در چین تکافوی هزینه های سنگین آنان نبود . قدمت پول کاغذی در چین که به صورت «بلوکی ـ نوعی مهر زنی» چاپ می شد به سال 600 میلادی باز می گردد ولی پول دائمی نبود و هرگاه که هزینه های دولت بالا می رفت و طلا برای ضرب سکه کافی نبود پول کاغذی چاپ می کردند که نوعی برات(حواله خزانه داری دولت) بود. گیتاخان که مردی ولخرج و سطحی بود و بزرگ وزیرش  ـ صدرجهان(صدر الدین احمد خالدی زنجانی) ولخرج تر از او ـ تصمیم به رایج کردن پول کاغذی گرفتند که این تصمیم به اجرا درآمد و «چاو»که قطعی بزرگ داشت و «چاو مبارک» خوانده می شد به جریان گذارده شد. طولی نکشید که مخالفت با این پول از شیراز و تبریز آغاز و لذا،چند ماه بیشتر عمر نکرد. با اینکه گیخاتو حکم لغو آن داد، صدای مخالفت با او نه فقط خاموش نشد بلکه گسترش یافت، نظامیان را هم فرا گرفت و به تدریج تبدیل به انتقاد عمومی از فساد اداری شد.گیخاتو پس از اینکه از مخالفت تنی چند از ژنرال هایش آگاه شد و شنید که دست به نافرمانی زده و در صدد شورش نظامی برآمده اند در سال 1295 میلادی از ترس فرار کرد و به مغان شمالی(نخجوان) رفت و در آنجا کشته شد.

کار انتشار پول کاغذی در اروپا  در سال 1574 در هلند و در سال 1660 در سوئد آغاز شد و در آمریکا چاپ و انتشار آن از پنجم فوریه 1690 و در مهاجر نشین ماساچوسف صورت گرفت.